Vrouwenquotum in advocatuur hard nodig

Hoe kan het toch dat er al zo lang gepraat wordt over meer vrouwen in de topposities bij advocatenkantoren en dat het maar niet echt lukt? Afgelopen week was ik de enige man tussen 100 vrouwen tijdens een Legal Women-bijeenkomst, die (weer) ging over man-vrouw-diversiteit. Mijn conclusie: het schiet niet op. Ik denk dat het tijd is voor een keihard vrouwenquotum in de advocatuur.

Hoe verdwijnen die vrouwelijke talenten

Streefcijfers, diversiteitsbeleid, goede intenties, ze buitelen over elkaar heen, maar het resultaat is er niet naar. Er studeren meer vrouwen dan ooit af met een rechtenbul, vrouwen zijn gemiddeld betere studenten dan mannen, er beginnen meer vrouwen als advocaat-stagiair, en als uiteindelijk een kwart van de partners bij een advocatenkantoor vrouw is, heeft dat kantoor het al heel goed gedaan. Hoe verdwijnen die vrouwelijke talenten dan op weg naar de top? Niet allemaal dus, want ik ontmoette er laatst 100. Maar toch.

Vrouwenquotum in de advocatuur is niet rigoureus

Een vrouwenquotum in de advocatuur is zo rigoureus, het zou meer kwaad dan goed doen, willen vrouwelijke kandidaten zelf wel naar de top, zijn er eigenlijk wel genoeg topvrouwen? Dit zijn maar een paar van de geijkte tegenargumenten, ik vind ze allemaal onzinnig. Er zit heus veel meer achter deze discussie dan ik in dit verhaal kan beschrijven, en ja, het is ingewikkeld. Maar het pure gegeven dat zoveel vrouwelijk talent uiteindelijk de top niet haalt, is de simpele reden voor het invoeren van een vrouwenquotum in de advocatuur.

Meer carrièrekansen vanwege sekse

Waar maak ik me als man toch druk om? Daar heb ik persoonlijke en zakelijke redenen voor. Ik ben opgevoed vanuit een sterke gelijkheidsgedachte en geloof daar enorm in. Inmiddels ben ik vader van een zoon en een dochter en ik kan de gedachte niet verkroppen dat de een meer carrièrekansen heeft dan de ander, alleen vanwege sekse. Bij ons worden alle taken ook echt verdeeld tussen mijn vrouw en mij. Ik vind dat niet meer dan normaal, maar vaak blijkt dat toch niet zo te zijn. Voor een vader is het nog steeds bijzonder als hij regelmatig kookt of voor een ziek kind zorgt, laat staan dat hij kleding koopt met de kinderen, een berg was strijkt, haren vlecht, op een studiedag wat knutselt met de kinderen of samen koekjes bakt. Ik doe het met liefde. Mijn vrouw ook, maar die is dan aan het werk. En andersom.

Zakelijk gezien verstandiger

Maar laten we het vooral zakelijk bekijken. Het opleiden van advocaten kost veel geld. Die investering betaalt zich pas na jaren uit. Dat geld ben je kwijt als een vrouwelijke advocaat vertrekt, net voordat ze partner wordt. Een diverse partnergroep, niet alleen qua man- vrouwverdeling, maar ook qua afkomst, levert betere prestaties dan een homogene groep. Is allemaal onderzocht, ik geloof het gelijk. Het is dus ook zakelijk gezien verstandiger om diversiteit voor eens en voor altijd goed te organiseren.

Ondanks goede intenties is er niets van terechtgekomen

Ja, diversiteit vergt meer dan alleen het invoeren van een quotum, ook dat geloof ik wel. Maar dat argument helpt ook weer om de discussie lekker lang op te rekken. Inderdaad, met alleen het invoeren van een quotum kom je er niet, maar zonder verplichting lukt het al helemaal niet, want ondanks alle goede intenties, is er nog steeds niets terechtgekomen van de wens naar meer diversiteit. Niets.

Harde quota nodig volgens De Gaay Fortman

Ik bevind me overigens in goed, vrouwelijk gezelschap als ik pleit voor meer diversiteit en een vrouwenquotum in de advocatuur. Alle vrouwelijke topadvocaten die ik de laatste tijd sprak, pleiten hiervoor. Er zijn harde quota nodig om meer vrouwen aan de top te krijgen, zei Marry de Gaay Fortman toen ik haar sprak voor het Advocatenblad. Ook topadvocaat Mirjam de Blécourt, een van de grondleggers van de wet Streefcijfers (voor 30% vrouwelijke bestuurders) is voor een verplicht quotum. Dat vertelde ze recent in het FD, bij het uitkomen van haar boek Vrijgevochten. Maar ook Neelie Kroes veranderde van standpunt; was ze ooit tegen ‘weer een regel’, inmiddels ziet ze een vrouwenquotum wel zitten. Ze komt er ook open voor uit dat zij zelf in de Europese Commissie kwam dankzij een quotum.

Mannen moeten thuis actie ondernemen

Hoe krijgen we dit nou voor elkaar? Vrouwen moeten harder voor zichzelf pleiten, zeggen ze zelf. Het zal zeker helpen. En het invoeren van een vrouwenquotum. Ook denk ik dat de mannen van al die topvrouwen in ieder geval thuis actie moeten ondernemen.

Mannen, kunnen we dit afspreken?  

– Het is niet bijzonder als je een dag minder gaat werken als je vader wordt.

– De vraag ‘hoe combineer je een carrière met je gezin’ stellen we nooit meer alleen aan vrouwelijke collega’s.

– Het is geen uitzondering dat je kookt, wast, je kinderen in bed legt, stofzuigt, haren vlecht, elke week meegaat naar zwemles.

– We gaan heel hard pleiten voor veel langer verlof voor jonge vaders.

– Jouw carrière is net zo belangrijk als die van je vrouw. Die gaat dus niet voor, ook niet als je meer verdient.