Vijf dingen die misgaan als advocaten bloggen (en de oplossingen)

Ik zie het vaak bij experts, en advocaten zijn dat bij uitstek: ze hebben koudwatervrees. Zo onbevreesd als ze zijn in hun pleitnota, de spreekkamer of tijdens een informeel gesprek met een cliënt, zo bang zijn advocaten als ze bloggen, of andere content gaan maken. Of het nou bloggen is, of een comment plaatsen op LinkedIn: het lijkt wel of ze niet op die ‘publiceren’ knop durven drukken, als ze al zover komen dat ze een publicabel verhaal schrijven.

Ontsnappingskunstenaars

Vaak begint de koudwatervrees namelijk nog eerder dan bij de publicatieknop, namelijk al bij het schrijven van een blogpost. Bij de een vermomt die angst zich als writers block, bij de ander als tijdgebrek, of als ‘geen inspiratie’. Of, ook een goede: ik maak het morgen wel af. Als kick-ass van bloggende advocaten hoor ik die laatste reden om niet te publiceren misschien wel het meest, advocaten zijn ware ontsnappingskunstenaars als het erop aankomt. 

Wat kan er misgaan?

Heb je je al eens afgevraagd wat het ergste is wat je kan overkomen als je content publiceert? Alle goede dingen heb je al genoeg gehoord, dus die lijken je nog niet te helpen bij het overwinnen van de angst voor het koude water. Laten we het omdraaien dan: wat kan er misgaan? Ik weerleg ze ook gelijk, want voor je het weet grijp je er een aan als perfect excuus om niet te gaan schrijven.

Vijf dingen die misgaan als advocaten bloggen (en de oplossingen)

1. Je schrijft iets waar niet iedereen het mee eens is. Ja, dat zul je altijd zien, ben je vol ijver aan je stuk begonnen, zie je alle mitsen en maren van je lezers voorbij dansen in je hoofd.  Oplossing: doortikken, als je iedereen tevreden wilt stellen wordt het zouteloze ellende. Je moed om echt iets (goed onderbouwd) te melden levert je eeuwige online roem op!
   
2. Een potentiële cliënt wil niet met je werken vanwege je mening. Die onderbouwde mening kan natuurlijk best een online zoekende opdrachtgever tegen de borst stuiten.
   Oplossing: kiezen is gekozen worden, je kunt en wilt er niet voor iedereen zijn, dus door een duidelijke stelling in te nemen help je cliënten met voorsorteren, de goede richting op. Jij blij, zij blij.
3. Je verhaal wordt niet gelezen. Hoeveel mensen zitten er echt op je verhaal te wachten, wat voegt het nou toe? Klopt, als je hoopt dat je verhaal viraal gaat, heb je al gauw een excuus om niet te beginnen.
   Oplossing: leg die lat een stuk lager, bedenk wie je echt wilt bereiken met het artikel en schrijf het als het ware direct aan diegene. Daar wordt het ook nog een stuk persoonlijker van.
4. Het schrijven kost meer tijd dan je dacht. Een geoefende schrijver tikt in een half uurtje makkelijk een blogpost van 500 woorden en jij zit al een uur tegen een wit scherm aan te hikken? 
   Oplossing: schrijf wekelijks een verhaal, daar train je die ietwat luie schrijfspier mee. Als het goed is broed je de hele week op een stuk, het schrijven is slechts het eind van dat proces.
5. Je komt erachter dat je niks interessants te melden hebt. Says who? Dat is dat stemmetje in je achterhoofd weer, dat je tegenhoudt.
   Oplossing: kijk goed in je agenda, daar zit dagelijks een verhaal in. Geloof, weet(!) dat wat voor jou business as usual is, voor veel van je lezers bepaald geen gefundenes fressen is. In goed Nederlands: jouw dagelijkse kost lijkt niet meer zo bijzonder, maar is het vaak voor je doelgroep des te meer.

Koud douchen

Voor wat het waard is, nog een kleine persoonlijke anekdote over koudwatervrees: sinds een jaar douche ik de laatste minuut koud ‘af’. Iets met betere bloedcirculatie en een hype, ik doe er vrolijk aan mee. Elke keer als ik die knop omdraai bibber ik even, en de eerste plens koud water is altijd schrikken. Maar als ik doorzet, went het heel snel en kom ik er veel frisser uit. BAM, dat gevoel. Zo lekker. Dat heb ik ook telkens als ik een stuk publiceer.  

Wil je ook vaker een goed verhaal publiceren? Kom bij de blogclub!